Η βαλίτσα της ζωής…
Ξεκινώντας το ταξίδι της ζωής μας, ήδη η βαλίτσα μας μπορεί να περιέχει πράγματα που έχουν βάλει οι γονείς μας ή ακόμα και η ευρύτερη οικογένειά μας…προσδοκίες, επιθυμίες, όνειρα για το πώς θα ήθελαν να εξελιχθεί το παιδί τους…
Τα πρώτα χρόνια, ίσως κάπως αυθόρμητα, τα παιδιά διατηρούν το περιεχόμενο της βαλίτσας και θεωρούν δεδομένο ότι είναι κτήμα τους. Με την καθοδήγηση των γονιών τους, επιλέγεται προσεκτικά τι θα μπει σε αυτή τη βαλίτσα…αξίες, ιδέες, «θέλω», «πρέπει»…Στα μικρά τους ταξίδια στο σχολείο και γενικότερα εκτός σπιτιού, στη συναναστροφή τους με τους συνομηλίκους και άλλους ενήλικες την γεμίζουν κι αυτά με τη σειρά τους με γνώσεις, εμπειρίες, εφόδια…Ακόμα κι αν όμως έρχονται σε επαφή με άλλες ιδέες, αξίες, πεποιθήσεις, συνήθως δεν σκέφτονται να πετάξουν το περιεχόμενο της δικής τους βαλίτσας…
Στην εφηβεία που αποτελεί τις περισσότερες φορές περίοδος αμφισβήτησης και πειραματισμού με καινούριες και εναλλακτικές πεποιθήσεις, οι έφηβοι μπορεί να αποπειραθούν μέχρι και να πετάξουν ολόκληρη τη βαλίτσα! Οι γονείς, από την άλλη, μάχονται και αγωνιούν να κρατήσει το παιδί τους έστω κάτι από όλα αυτά με τα οποία προσπάθησαν να γεμίσουν τη βαλίτσα του όλα αυτά τα χρόνια!
Κι όμως πολλές φορές τα παιδιά μεγαλώνουν, γίνονται ενήλικες και δεν έχουν ανοίξει αυτή τη βαλίτσα να δουν στην ουσία τι περιέχει. Έρχονται, όμως, κάποιες στιγμές στη ζωή μας που βρίσκουμε την ευκαιρία να επεξεργαστούμε το περιεχόμενό της είτε γιατί τη νιώθουμε πολύ ελαφριά είτε πολύ γεμάτη…Είναι συνήθως οι στιγμές που ξεκινάμε μια εξερεύνηση ή ένα καινούριο ταξίδι ζωής μόνοι μας ή με κάποιον άλλον ή αποφασίζουμε να περπατήσουμε ένα δύσβατο ή εναλλακτικό μονοπάτι…τότε, συνήθως, καλούμαστε να αποφασίσουμε τι θα κρατήσουμε από το παρελθόν, την οικογένειά μας ή ό,τι μας συνδέει με την πρωτύτερη πτυχή του εαυτού μας αλλά και να αφήσουμε χώρο για καινούριες εμπειρίες, ιδέες και εφόδια…
Καθώς αρχίζουμε να περπατάμε σε διαφορετικά μονοπάτια, μπορεί να νιώθουμε ότι η βαλίτσα μας είναι βαριά και δεν μας επιτρέπει να προχωρήσουμε με το ρυθμό που θέλουμε, να την βλέπουμε ως ένα βαρύ και δυσβάσταχτο φορτίο…μπορεί, από την άλλη, να νιώθουμε ότι είναι άδεια και δεν έχουμε τα κατάλληλα εργαλεία για να περπατήσουμε σε δύσβατα μονοπάτια…
Κι, όμως, μέσα από δυσκολίες, εμπόδια, ανασφάλειες αλλά και μέσα από μια δύσκολη διαδικασία που απαιτεί ξεκαθάρισμα και επαναπροσδιορισμό των ιδεών, των οπτικών και των βιωμάτων μας, η βαλίτσα μας παίρνει διαφορετική μορφή και μας βοηθάει να ανταπεξέλθουμε στις απαιτήσεις των μικρών και μεγάλων ταξιδιών της ζωής…εσείς έχετε δοκιμάσει να ανοίξετε τη δική σας βαλίτσα;;;